Według wyroku NSA z 7 marca 2018 r., sygn. akt I FSK 769/16 jeżeli transakcji dokonano w dobrej wierze i sama transakcja pomiędzy kontrahentem a podatnikiem nie budzi zastrzeżeń, podatnik nie traci prawa do odliczenia VAT z faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany dla celów VAT.
Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturami (fakturami korygującymi) wystawionymi przez podmiot nieistniejący.
WSA wskazał, że brak rejestracji w przypadku rzeczywistego wykonawcy usług i wystawcy faktur, jak też niewywiązywanie się przez niego z obowiązku deklarowania i płacenia należnego podatku VAT, same w sobie nie pozbawiają nabywcy tych fakturowanych usług prawa do odliczenia. Nie można bowiem automatycznie przyrównywać do oszustwa podatkowego współpracę gospodarczą z kontrahentem niezarejestrowanym dla celów VAT, jeżeli w ramach tej współpracy realizowane są rzeczywiście czynności opodatkowane, a podatnik płaci w cenie kontrahentowi również podatek VAT. Sąd wskazał także, że ustawa VAT, definiując podatnika VAT, nie nawiązuje do formalnych wymogów rejestracyjnych, a od 1 lipca 2011 r. art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy o VAT dotyczy wyłącznie faktur wystawionych przez podmiot nieistniejący a nie podmiot nieuprawniony do wystawiania faktur.
NSA zgodził się z tym, że warunki formalne nie mogą stać na przeszkodzie realizacji prawa do odliczenia, a ewentualne uchybienie przez dostawcę towarów obowiązkowi zgłoszenia rozpoczęcia działalności podlegającej opodatkowaniu nie może podważać prawa do odliczenia podatku przysługującego odbiorcy dostarczonych towarów, o ile faktury dotyczące dostarczonych towarów zawierają wszystkie informacje wymagane przez dyrektywę VAT. Z orzecznictwa wynika także, że kwestia, czy VAT należny od wcześniejszych lub późniejszych transakcji sprzedaży dotyczących danych towarów został wpłacony do budżetu państwa, nie ma wpływu na prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego.
W wyroku czytamy, że z orzecznictwa TSUE, jak również z obecnych orzeczeń sądów administracyjnych ochrona przysługuje tym podatnikom, którzy w dobrej wierze dokonali transakcji, a sama transakcja między podatnikiem a kontrahentem nie budzi zastrzeżeń i dopiero od momentu, w którym strona uzyskała informację o nierzetelności swojego kontrahenta, ochrona podatnika, wynikająca z orzecznictwa TSUE, przestaje obowiązywać.
Dorota Andrychowska
Menu
Menu
