Zgodnie z art. 2a dodany do ustawy zasiłkowej z dniem 1 stycznia 2022 r.:
- świadczenia, o których mowa w art. 2 pkt 1, 2, 5 i 6, nie przysługują osobom prowadzącym pozarolniczą działalność i osobom z nimi współpracującym, osobom współpracującym z osobami fizycznymi, o których mowa w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162), duchownym będącym płatnikami składek na własne ubezpieczenia, w razie wystąpienia w dniu powstania prawa do świadczenia zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne na kwotę przekraczającą 1% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie odrębnych przepisów, do czasu spłaty całości zadłużenia.
- prawo do świadczeń, o których mowa w art. 2 pkt 1, 2, 5 i 6, przedawnia się, jeżeli zadłużenie, o którym mowa w ust. 1, nie zostanie uregulowane w ciągu 6 miesięcy od dnia powstania prawa do świadczenia.
Przedsiębiorcy będą mogli otrzymać świadczenia z ubezpieczenia chorobowego także wówczas, gdy opłacą składki po terminie, bez konieczności składania do ZUS wniosków o wyrażenie zgody na opłacenie składek po terminie. Wypłata zasiłku dokonywana będzie bez dodatkowych formalności w przypadku zadłużenia wynoszącego maksymalnie 1% minimalnego wynagrodzenia, czyli maksymalnie 30,10 zł.
Natomiast osoby niezdolne do pracy w okresie, za który będą miały zaległości z tytułu składek w kwocie wyższej niż 1% minimalnego wynagrodzenia za pracę (30,10 zł w 2022 roku), nabędą prawo do zasiłku dopiero po spłacie zadłużenia z tym, że nieuregulowanie zadłużenia w ciągu 6 miesięcy od dnia powstania prawa do świadczenia skutkuje przedawnieniem się tego prawa.
Należy również mieć na uwadze, że według nowych zasad (od 2022 roku) okres zasiłkowy, który określa łączny czas, pobierania zasiłku chorobowego, nadal co do zasady wynosi 182 dni (w przypadku, gdy niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży wynosi 270 dni), jednak od dnia 1 stycznia 2022 roku do tego samego okresu zasiłkowego, oprócz nieprzerwanych okresów niezdolności do pracy, są wliczane okresy poprzednich niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekracza 60 dni, nawet wówczas, gdy będą spowodowane różnymi chorobami.
Osoba, która wykorzysta zasiłek chorobowy przez maksymalny okres, a nadal będzie niezdolna do pracy, będzie mogła oczywiście wystąpić o przyznanie tzw. świadczenia rehabilitacyjnego.
