Próbując rozwiązać w tym zakresie wątpliwości, trzeba mieć na uwadze art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o pdof oraz art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o pdop, z których wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.
Taki ustawowy zapis oznacza, że posiadanie takiego ubezpieczenia jest niezbędne, by móc kwalifikować do kosztów podatkowych wydatki ponoszone na remont samochodu uszkodzonego w wyniku zdarzenia komunikacyjnego.
Natomiast od początku 2019 r. na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o pdof i art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o pdop wszelkie wydatki związane z korzystaniem w działalności gospodarczej z samochodu osobowego, gdy jest on samochodem wykorzystywanym do tzw. celów mieszanych, obciążają koszty podatkowe tylko w 75% ich wartości.
W związku z tym podatnicy często mają wątpliwości czy wydatki na powypadkową naprawę samochodów osobowych:
• należy kwalifikować jako wydatki związane z ich używaniem i ograniczać w kosztach podatkowych w ramach limitu 75%,
• czy podlegają one rozliczeniu w kosztach firmowych poza tym limitem w pełnej poniesionej wysokości z uwagi na to, że zostały one uregulowane odrębnymi przepisami.
Ponieważ w art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o pdof i art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o pdop ustawodawca wprowadził regułę ograniczającą w sposób ryczałtowy zaliczane do kosztów podatkowych wydatki z tytułu firmowego używania aut osobowych do tzw. celów mieszanych, należy z kosztów podatkowych wyłączyć 25% poniesionych przez podatnika wydatków z tytułu kosztów używania osobowego samochodu. Dlatego również wydatki na powypadkową naprawę samochodów osobowych, używanych zarówno na potrzeby firmowe, jak i prywatne, podlegają rozliczeniu w ramach limitu 75% wydatków.
Menu
Menu
