W świetle interpretacji podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.
Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Nieodpłatnym świadczeniem będą więc w szczególności wszelkie wykonane na rzecz uprawnionego świadczenia, np. przyznające mu prawa do użytkowania składnika majątku bez wynagrodzenia.
W sytuacji gdy, podatnik otrzymał nieodpłatnie rzeczy/prawa, przychodem będzie ich wartość rynkowa, uwzględniająca w szczególności ich stan i stopień zużycia oraz czas i miejsce ich uzyskania.
Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się:
- według cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia,
- według cen zakupu - gdy przedmiotem świadczeń są usługi zakupione,
- według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu lokalu lub w przypadku podatników PIT także budynku - jeśli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie tego lokalu lub budynku,
- na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy bądź praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia - w pozostałych przypadkach.
W przypadku otrzymania świadczeń częściowo odpłatnych, przychodem uzyskującego te świadczenia jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według wymienionych zasad, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.
Należy mieć również na uwadze, że w świetle przepisów podatkowych otrzymanie rzeczy lub usługi bez obowiązku uiszczenia zapłaty nie zawsze oznacza powstanie przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.
