Wezwanie do dokonania określonej czynności - stosowane przez urzędy skarbowe jest wykorzystywane głównie w toku czynności sprawdzających, kontroli oraz postępowań podatkowych. Urząd skarbowy ma prawo wezwać zarówno podatnika, jak i świadków czy biegłych, do osobistego stawiennictwa w celu przedstawienia wyjaśnień, złożenia zeznań, czy też przedłożenia konkretnych dokumentów.
Takie wezwanie powinno być „niezbędne” dla wyjaśnienia stanu faktycznego lub rozstrzygnięcia sprawy. Z kolei jak wynika z art. 155 § 1a Ordynacji podatkowej Urząd skarbowy ma obowiązek dołożyć starań, aby stawienie się na wezwanie nie dla podatnika było uciążliwe. US może również przyjąć wyjaśnienia, przesłuchać albo dokonać czynności w miejscu pobytu wezwanej osoby, jeżeli nie może ona stawić się z powodu choroby, niepełnosprawności lub innej ważnej przyczyny.
Wezwany ma obowiązek stawić się osobiście tylko na obszarze województwa, w którym zamieszkuje lub przebywa chyba że zastrzeże, iż chce stawić się przed organem właściwym do rozpatrzenia sprawy, nawet jeżeli mieści się on w innym województwie. W tym przypadku zamieszkiwanie traktuje się jako pobyt stały, a przebywanie jako pobyt czasowy w określonej miejscowości i pod oznaczonym adresem. W innym przypadku organ zajmujący się daną sprawą zwraca się do organu podatkowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu danej osoby o wezwanie jej do udzielenia wyjaśnień, złożenia zeznań lub dokonania określonej czynności. Należy mieć również na uwadze, ze w niektórych uzasadnionych przypadkach nie stosuje się terytorialnego ograniczenia obowiązku osobistego stawiennictwa w US.
Zarówno podatnik, jego pełnomocnik, świadek czy biegły, który nie stawi się na wezwanie bez uzasadnionej przyczyny, naraża się na karę porządkową, która w 2019 r. może wynieść do 2.800 zł. Ukarany w ten sposób podatnik (czy świadek) może złożyć zażalenie na postanowienie o nałożeniu kary porządkowej oraz wniosek o jej uchylenie. Takie zażalenie albo wniosek należy wnieść w ciągu 7 dni od dnia doręczenia postanowienia o nałożeniu kary porządkowej. Wniosek o uchylenie kary porządkowej rozstrzyga organ podatkowy, który ją nałożył, a na postanowienie o odmowie jej uchylenia przysługuje podatnikowi zażalenie. Z kolei zażalenie rozpatruje organ wyższego stopnia, natomiast po wyczerpaniu trybu zażaleniowego (zarówno w przypadku postanowienia o nałożeniu kary porządkowej, jak i postanowienia o odmowie jej uchylenia) można również wnieść skargę do sądu administracyjnego.
Menu
Menu
