Samochód osobowy stanowi zasadniczy środek transportu, który jest wykorzystywany w firmie przez samego przedsiębiorcę, jak i pracowników. W jaki więc sposób należy dokonać odliczenia podatku VAT w sytuacji wykorzystania pojazdów, które są użytkowane jedynie w działalności gospodarczej, a także zarówno w działalności, jak i do celów prywatnych.
Jak powszechnie wiadomo prowadzenie firmy bez samochodu jest w praktyce niemożliwe. Niektórzy właściciele firm wykorzystują swój prywatny samochód do celów działalności, inni zaś kupują samochód firmowy. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę z faktu, że podjęcie tego typu decyzji ma ogromny wpływ na późniejszy sposób rozliczania wydatków bezpośrednio związanych z tym pojazdem. W artykule przybliżymy Państwu podstawowe wiadomości w jaki sposób można rozliczyć samochód w firmie.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje dosłownie pojęcia środka trwałego, lecz tylko wskazuje w art. 22a składniki majątku, które przy spełnieniu ustalonych założeń można zaliczyć do środków trwałych, podlegających amortyzacji.
W rozumieniu ustawy o PIT środkami trwałymi są „stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
• budynki, budowle a także lokale, które są odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty,
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, które są wykorzystywane przez podatnika w celach związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź umowy określonej w art. 23a pkt 1.”
Ustawy z dnia 29 września 1994 r o rachunkowości art. 3 pkt 15 zalicza do środków trwałych rzeczowe aktywa trwałe oraz zrównane z nimi, o określonym czasie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, zupełne, zdatne do użytku oraz przeznaczone na potrzeby firmy.
Należy pamiętać, że dla właściwego ustalenia kosztów uzyskania przychodów ważne jest sklasyfikowanie kupionych składników majątku jednolicie z zasadami, które są określone w ustawie o PIT.
Wobec tego aby dany składnik majątku można było zaliczyć do środków trwałych musi on realnie spełniać równocześnie następujących 5 kryteriów:
1. być własnością bądź współwłasnością podatnika,
2. być nabytym albo wytworzonym we własnym zakresie,
3. być kompletnym oraz zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania,
4. mieć przewidywany okres używania (dłuższy niż rok),
5. być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą bądź oddanym do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Przedstawiona powyżej definicja środka trwałego opracowana została na podstawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych- kwota graniczna to 3500 zł netto dla czynnych podatników VAT. W przypadku kiedy wartość początkowa środka trwałego nie przekracza tej kwoty, podatnik nie może wprowadzić go do ewidencji środków trwałych, a więc nie może również dokonać odpisów amortyzacyjnych. Jeżeli chodzi o wydatki poniesione na jego nabycie nie może zaliczyć ich bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym został oddany do użytkowania. W tej sytuacji zakupiona dla celów działalności gospodarczej rzecz, której wartość nie przekracza określonej kwoty, nie podlega wpisowi do ewidencji środków trwałych.
Ewidencja środków trwałych powinna zawierać następujące elementy:
- datę nabycia oraz datę przyjęcia do używania,
- liczbę porządkową,
- wskazanie dokumentu stwierdzającego nabycie,
- odpowiedni symbol Klasyfikacji Środków Trwałych,
- określenie środka trwałego bądź wartości niematerialnej i prawnej,
- wartość początkową oraz stawkę amortyzacyjną,
- wysokość kwoty odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy a także narastająco za okres w którym były dokonywane te odpisy,
- zaktualizowaną wartość początkową oraz kwotę odpisów amortyzacyjnych,
- koszty poniesione na ulepszenie środka trwałego, które zwiększającą wartość początkową;
- datę likwidacji oraz jej przyczynę lub datę zbycia.
W przypadku kiedy przedsiębiorca postanowi kupić samochód firmowy, który spełnia warunki środka trwałego, co do reguły powinien go wprowadzić do ewidencji środków trwałych, a także poddać amortyzacji.
Procedura ustalenia ceny początkowej samochodu jest zależna od sposobu jego nabycia. Kiedy nabycie pojazdu następuje w drodze kupna, wówczas za wartość początkową uznaje się wartość jego nabycia, która jest powiększona o wydatki powiązane z zakupem tj. opłaty za rejestrację, które zostały poniesione przed wprowadzeniem pojazdu do ewidencji. W sytuacji, kiedy ustalenie ceny nabycia samochodu jest niemożliwe, wówczas za wartość początkową przyjmuje się kwotę wyceny dokonanej przez podatnika, który musi oczywiście uwzględnić cenę rynkową samochodów tej marki o zbliżonych parametrach.
W przypadku kiedy nabycie pojazdu następuje w sposób nieodpłatny tj. darowizna, dziedziczenie (spadek) za wartość początkową przyjmuje się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że sporządzona umowa o nieodpłatnym przekazaniu przedstawia niższą wartość. Wartość rynkową określa się biorąc pod uwagę przeciętne ceny tego składnika obowiązujące na rynku z uwzględnieniem stopnia i stanu zużycia. Od tak wyznaczonej wartości początkowej pojazdu podatnik nalicza odpisy amortyzacyjne.
Biorąc pod uwagę pojazdy osobowe właściwą metodą amortyzacji jest metoda liniowa. Obecnie zasadniczą stawką stosowaną w tym przypadku jest 20%, a przy jej zastosowaniu czas amortyzacji wynosi 5 lat. W sytuacji samochodów używanych (co najmniej przez 6 miesięcy przed wprowadzeniem do KŚT) bądź ulepszonych (przez wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na jego ulepszenie wynosiły co najmniej 20% ceny początkowej) możliwy jest wzrost stawki o dane współczynniki. Należy zwrócić uwagę na fakt, że minimalny okres amortyzacji dla samochodów osobowych wynosi 2,5 roku. Zatem najwyższa stawka amortyzacyjna dla pojazdu osobowego nie może być wyższa niż 40%.
W sytuacji kiedy w przedsiębiorstwie wartość początkowa samochodu nie przekracza 3500 zł podatnik ma 3 możliwości:
- dokonać jego amortyzacji na zasadach ogólnych lub na zasadach amortyzacji jednorazowej,
- całość zaliczyć bezpośrednio do kosztów podatkowych.
Natomiast jeśli wartość początkowa pojazdu wynosi powyżej 20000 euro, wtedy nie można zaliczyć odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów. Zasadę tę stosujemy także przy ubezpieczeniu AC. Natomiast obowiązkowe ubezpieczenie OC można zaliczyć do kosztów w całej jego wysokości.
Zapraszamy Państwa do uczestnictwa w szkoleniu SAMOCHÓD W FIRMIE – ASPEKTY PODATKOWE (PODATEK VAT, CIT I PIT) organizowanym przez Centrum Szkoleniowe FRR w KATOWICACH oraz WARSZAWIE.
źródło:
1. gofin.pl
2. poradnik.wfirma.pl
3. Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 nr 54 poz. 535)
4. Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 1992 nr 21 poz. 86)
5. Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. 1994 nr 121 poz. 591)
6. Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 nr 80 poz. 350)
Menu
Menu
