W świetle art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy CIT wartość firmy podlega amortyzacji wyłącznie wtedy, gdy nabyto ją w drodze kupna.
Pojęcie „kupna” nie ma swojej definicji w przepisach ustawy CIT. Kodeks cywilny w art. 535 (oraz następnych) reguluje czynność prawną sprzedaży, posługując się przy tym pojęciami kupującego oraz sprzedającego jako stron tej umowy.
Zgodnie z art. 535 kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.
Sprzedaż jest czynnością prawną konsensualną, wzajemną, odpłatną, kauzalną i zobowiązującą. Umowę sprzedaży charakteryzuje zatem odpłatność, co należy wiązać z obowiązkiem zapłaty ceny przez kupującego. Cena zaś stanowi w ujęciu kodeksu cywilnego specyficzne dla umowy sprzedaży określenie świadczenia pieniężnego.
Porównując natomiast umowę sprzedaży z umową datio in solutum zaznaczenia wymaga, że ma ona charakter realny, gdyż tylko rzeczywiste spełnienie innego świadczenia prowadzi do wygaśnięcia uprzednio istniejącego zobowiązania. Ponadto przyjmuje się, że umowa ta ma charakter odpłatny, skoro wierzyciel w miejsce dotychczasowego roszczenia uzyskuje inne .
Nie można w tym przypadku mówić o zapłacie ceny i utożsamiać spełnienie świadczenia w drodze takiej umowy z nabyciem w drodze kupna. Innymi słowy, nabycie w drodze kupna stanowi wynik sprzedaży.
Ustawodawca podatkowy nadał temu pojęciu właśnie takie znaczenie, albowiem fakt, że w art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy CIT ustawodawca wskazuje tylko na niektóre formy nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (wymienione pod lit. a–c), nie pozwala na szerokie rozumienie zwrotu „nabycie w drodze kupna”.
Wykładnia art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy CIT nakazuje przyjąć, że amortyzacji może podlegać wartość firmy nabytej w drodze czynności sprzedaży, gdzie przedmiotem świadczenia kupującego jest zawsze cena wyrażona w pieniądzu.
Z kolei wobec tego, że art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy CIT zawiera zamknięty katalog czynności, w wyniku których nabytą wartość firmy można amortyzować, nie jest dopuszczalne rozszerzanie pojęcia kupna na inne formy nabycia, jak nabycie przedsiębiorstwa w drodze datio in solutum.
Cech takich nie nosi przykładowo czynność polegająca na spłacie pożyczki (lub jej części) poprzez przeniesienie na rzecz pożyczkodawcy prowadzonego przez pożyczkobiorcę przedsiębiorstwa. W związku z zaprezentowaną wykładnią art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy CIT stwierdzić należy, iż wartości firmy powstałej w drodze datio in solutum nie można utożsamiać z wartością firmy powstałą w drodze kupna, w następstwie czego nie może ona podlegać amortyzacji na gruncie przepisów ustawy CIT.
Pełny teks interpretacji można pobrać ze strony MF.
Sądy administracyjne przyjmują jednolite stanowisko wskazujące na tożsamość pojęcia kupna użytego w art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy CIT z czynnością prawną sprzedaży.
W wyroku z 17 października 2014 r. sygn. II FSK 2540/12, NSA stwierdził, iż: „nabycie w drodze kupna, to nic innego, jak dokonanie sprzedaży. Jednoznacznie zatem stwierdzić można, że posługując się w ustawie podatkowej terminem kupna ustawodawca odwołuje się do czynności prawnej sprzedaży.
Wobec tego – w świetle art. 16b ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji może podlegać tylko taka wartość firmy, która powstała w drodze czynności prawnej sprzedaży”
