W ww. interpretacji organ podatkowy stwierdził, że nie istnieją żadne szczególne standardy dotyczące ubioru przy prowadzeniu działalności gospodarczej.
Uznał również, że nie można przyjąć iż, wydatek na zakup marynarki, kamizelki, spodni, koszuli, paska do spodni oraz butów został poniesiony wyłącznie w celu uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. W konsekwencji taki wydatek w istocie rzeczy ma charakter osobisty i służy zaspokojeniu osobistych potrzeb wizerunkowych, a co za tym idzie, nie można uznać go za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej - nie spełnia przesłanek wyrażonych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT).
Dyrektor KIS zaznaczył również, że nawet dodatkowe oznaczenie zakupionej przez Wnioskodawcę odzieży monogramami w postaci inicjałów identyfikujących jego firmę, nie zmienia charakteru tej odzieży - taki wydatek w tej sytuacji nie traci swojego osobistego charakteru.
Co prawda jeszcze niedawno organy podatkowe zgadzały się na zaliczanie wydatków poniesionych na zakup stroju biznesowego do kosztów uzyskania przychodów, w sytuacji gdy był on trwale oznaczony logo danej firmy (interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 15.04.2022 r., nr 0115-KDIT3.4011.219.2022.1.JS).
Na pewno wydatki na zakup odzieży nieposiadającej trwałych oznaczeń firmy nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów – mówi o tym interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 25 września 2020 r., (nr 0114-KDIP3-1.4011.540.2020.1.MK1), jednak interpretacja z 25 lipca 2022 r. może zmienić dotychczasowe stanowisko organów podatkowych na niekorzystne dla podatników planujących takie wydatki.
Organ podatkowy stoi tutaj na stanowisku, że generalnie zakup takiego ubrania - marynarka, kamizelka, spodnie, koszula, pasek do spodni, buty - jest związany z faktem funkcjonowania danej jednostki/osoby w życiu społecznym. Ponadto Dyrektor KIS wskazał, że każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej. Dlatego jego zdaniem, zakupy takich rzeczy stanowi spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać tylko z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży (wymaganej zawodowo).
