W tym przypadku trzeba zwrócić uwagę przede wszystkim na:
- przygotowanie procesu inwentaryzacji – zasady przeprowadzenia inwentaryzacji w danej jednostce powinny być szczegółowo spisane w instrukcji inwentaryzacyjnej (nie wymaganej wprost przez przepisy ustawy o rachunkowości) a terminy i osoby odpowiedzialne za jej dokonanie – w zarządzeniu w sprawie inwentaryzacji (które podpisuje i wdraża w życie kierownik jednostki). Zawsze należy wykonać również coroczne przygotowania praktyczne - uporządkować pola spisowe, przygotować dokumentację księgową – w tym co najmniej arkusze spisu z natury, przeszkolić osoby biorące udział w inwentaryzacji itp.,
- wybór osób do czynności inwentaryzacyjnych – na członków komisji inwentaryzacyjnej, członków zespołów spisowych itd. należy wybrać osoby kompetentne, które będą potrafiły właściwie zidentyfikować przedmioty spisu i dopełnić wszelkich wymagań formalnych związanych z inwentaryzacją. Osoby te muszą być ponadto bezstronne oraz uczciwe co zapewni rzetelny przebieg inwentaryzacji,
- unikanie „uproszczeń” – w czasie spisu z natury nie należy korzystać z ewidencji inwentaryzowanych składników (taka sytuacja często powoduje dopasowywania wyników inwentaryzacji do stanów ewidencyjnych),
- kompletność inwentaryzacji składników aktywów i pasywów - należy pamiętać o weryfikacji środków trwałych (spisywanych raz na 4 lata) w roku, w którym nie było ich spisu z natury, wartości niematerialnych i prawnych, gruntów, należności i zobowiązań publicznoprawnych, należności spornych i wątpliwych, kapitałów, rezerw, funduszy specjalnych, międzyokresowych rozliczeń kosztów i przychodów, aktywów i pasywów, których spisu z natury lub potwierdzenie salda w roku inwentaryzacji nie było z przyczyn uzasadnionych możliwe,
- rozliczenie inwentaryzacji – nie powinno dopuścić się do niewprowadzania stwierdzonych niedoborów i nadwyżek do ksiąg rachunkowych okresu lub rozksięgowywanie różnic bez postępowania wyjaśniającego (w tym niewyciągania konsekwencji wobec osób materialnie odpowiedzialnych).
