Podstawowym celem inwentaryzacji jest:
• ustalenie rzeczywistego stanu aktywów i pasywów,
• porównanie z zapisami w księgach rachunkowych,
• zidentyfikowanie różnic inwentaryzacyjnych oraz przyczyn ich powstania,
• odpowiednie rozliczenie w księgach rachunkowych,
• rozliczenie osób odpowiedzialnych z powierzonego im mienia,
• ocena przydatności inwentaryzowanych składników majątku.
Inwentaryzację przeprowadza się z wykorzystaniem jednej z trzech metod:
• w drodze spisu z natury,
• w drodze potwierdzenia salda,
• w drodze weryfikacji.
Forma inwentaryzacji w drodze spisu z natury dotyczy:
• aktywów pieniężnych (z wyjątkiem zgromadzonych na rachunkach bankowych),
• papierów wartościowych w postaci materialnej,
• rzeczowych składników aktywów obrotowych,
• środków trwałych oraz nieruchomości zaliczonych do inwestycji,
• maszyn i urządzeń wchodzących w skład środków trwałych w budowie.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 3 UoR inwentaryzacja w drodze weryfikacji dotyczy aktywów i pasywów, jeżeli przeprowadzenie ich spisu z natury lub uzgodnienie z przyczyn uzasadnionych nie było możliwe.
Jednostka powinna dołożyć wszelkich starań, aby inwentaryzację składników aktywów przeprowadzić drogą spisu z natury, oczywiście przy zachowaniu zasad bezpieczeństwa koniecznych dla jej przeprowadzenia. Przeprowadzenie w miejsce spisu z natury inwentaryzacji metodą weryfikacji powinno dotyczyć tylko wyjątkowych sytuacji, jedną z takich przesłanek może być potencjalne ryzyko epidemiczne występujące w określonych jednostkach. Wobec tego, każda firma powinna dokonać indywidualnej oceny potencjalnych ryzyk związanych z pandemią COVID-19 w celu podjęcia uzasadnionej decyzji o wyborze danej metody inwentaryzacji. Dokumentacja uzasadniająca przeprowadzenie inwentaryzacji drogą weryfikacji zamiast spisu z natury wraz z dokumentacją potwierdzającą porównanie danych ksiąg rachunkowych na dzień bilansowy z odpowiednimi dokumentami powinna stanowić załącznik do protokołu weryfikacji.
Menu
Menu
